ILMU MALUYAKAKE SAKA KADOHAN - Pustaka Radja Mantrayoga Bagian 10 ~ piwulang jawi

illustrasi

X
ILMU MALUYAKAKE SAKA KADOHAN

Mekaring pikiran bisa dikirimake tumuju marang wong-wong kang dumunung ing panggonan kang lete adoh, sarta dheweke (wong-wong) iku tansah sediya nampani tekane mekaring pikiran kang katujokake marang dheweke iku.

Kalawan mangkono pakaryan pamaluya bisa uga katindakake.

Mangkono iku kang dadi wewadine gawe waluyaning wong lara saka panggonan kang adoh lete.

Pikiran nyawatake (mesatake) mekare kang dadi mancawarna mekaring pikiran iki kumlebat ngambah swasana lan mencok ing dalem rakitan badane wong kang tinuju. Lakuning mekaring pikiran iku ora kasatmata lan nembusi sakehing alangan ing dedalan ngluru wong kang wajib nampani dheweke, kaya dene ombak-ombak ing swasana kang metu saka piranti Marconi (radio).

Arep gawe waluyaning wong lara ing panggonan kang pepisahan, iku kudu ngumpulake golonganing pikiran lan metu pawakane wong kang lara nganti rumasa yen dirine dewe gegayutan karo wong kang lara iku.

Rasa iku bisa ketara yen wis rumasa wong kang lara iku kaya ana ing sandhinge.

Kalawan mesu ing dalem sadela bae mesti bakal wis bisa nemoni pangrasa kang kaya mangkono iku.

Manawa sesambungan kalawan cara mangkono iku wis dadi, nuli ucapna ing dalem batin ukara mantra mangkene :

“aku ngirimake marang kowe kekuwataning urip kang agawe kowe dadi kuwat lan waras”.

Kawitane kudu meta ing dalem pikiran kalawan cara kapriye mekaring pikiran iku metu ing saben ambarengi wetuning napas, banjur uga mesat kalawan pesat banget kumlebat ngambah swasana nekani wong kang tinuju lan banjur gawe waluyane.

Ora prelu nganggo katerangake jame karana ing sadhengah wektu kena nindakake ilmu iki ilmu maluyakake wong lara saka kadohan.

Manawa nganggo katetepake wektune, presebena supaya wong kang lara iku ngenengake badane ing wektu ing katamtokake, sarta tansah sadia bakal nampa mekaring pikiran kang kakirimake marang dheweke.